De hoekskes eraf.

U valt waarschijnlijk van uw stoel. Een nieuw bericht van Happy En Rose.

Ik ben ondertussen een jaar ouder en ik leef tegewoordig met de hoekskes eraf.
Diegenen die paardrijden weten wat ik bedoel. Als je wat nonchalant bent, dan rij je de hoeken niet uit, maar je bent ook sneller rond.
Diegenen die patatten schillen die kunnen ook weten wat ik bedoel. Als je snel snel patatten moet schillen, dan zijn de schillen dik en de patatten vierkant. Maar je hebt wel snel patatten op tafel.

Zo gaat het hier. We leven, met de hoekskes eraf, maar we krijgen voorlopig alles gecombineerd.
Mijn lief werkt héél hard en zit daarvoor geregeld een keer in het buitenland. Ik probeer de kindjes, het huishouden en mijn opleiding te combineren. (sssjjjjjjt, maar ik had het een tikkeltje onderschat.)

En dan was er gisteren de kerstmarkt op school. Dus hebben we de hoeken er nog meer afgesneden en er nog wat bijgenaaid. Het was een succes, met de opbrengst hebben we extreem geconsumeerd ten voordele van de oudervereniging.

En ziehier, de stuff, zo ziet u dat ik echt nog leef 🙂

Vergeet-me-niet-je

Neen, ik ben niet vergeten dat ik in het verleden geregeld geblogd heb en dat er hier een naaimasjien staat.

Maar voor diegenen die nog niet op de hoogte zijn. Ik ben studentin. Sinds woensdag ga ik fulltime naar school.
Zo echtig echt tussen de 18-jarigen.  En in het frans. En moest u dat ook niet weten, dat is niet mijn moedertaal. Ik spreek eigenlijk nog maar een jaar of 5 geregeld een woordje frans.

Ik heb het dus eventjes druk met me mentaal aan te passen, aan de taal, aan de uren, aan giechelende meisjes, aan het multi-multi-tasken . Maar het komt in orde! En dan zet ik eindelijk nog wat fotootjes online, en wat verhaaltjes.Want hier rolt nog geregeld iets uit mijn Bernina.

En nu ga ik een theetje drinken, want morgen heb ik muziekles, ik schraap alvast mijn keel. Vergeet-u-me-ook-niet-je?

De jeugd van tegenwoordig

Een paar dagen geleden trok grote M een wel héél lang gezicht en ze weigerde zich aan te kleden. (ze draagt géén broeken, maar ik vind dat dat in Siberië wel kan)

Ik werd dus boos en riep:

“k zal eens foto’s nemen van hoe jij een lange teut kan trekken!”

Zij:

“k zal eens een foto nemen van hoe jij op je kindjes roept, zomaar!”

Maar daaruit gaan concluderen dat kinderen vandaag onhandelbaar zijn, hmm, wat kort door de bocht.

Waar wil ik naartoe?

Sinds dit schooljaar is er het een en ander veranderd in de m’etjes hun school, het is een regelrechte zoo geworden.

-Toiletpapier wordt niet meer in de toiletten geplaatst, want u begrijpt mevrouw, ze stoppen dat dan integraal in de pot.
-De schooldeuren staan open, heel de dag, je kan gewoon binnen en buiten lopen. Wanneer je wil. (je dacht dat ze hun les zouden leren na de verdwijning van een 3 jarige, die de opvang niet zag zitten)
-Een vuilbak op wieltjes = het speelgoed van het jaar 2009 geworden.

Twee maand geleden kwam ik op school en ik hoorde van ver grote M schreeuwen: help help. Bleek dat er een kleine druts van 5 aan haar nek hing waardoor ze niet meer kon ademen. De opvangmevrouw stond er op 10 meter van. Toen ik lichtjes uit mijn dak ging vertelde ze me dat ze toch eerst de papieren moest invullen vooraleer ze kinderen kon helpen. (t was niet erg, tegen 9 uur s avonds zag je nog enkel rode striemen)

Vorige week had kleine M haar eerste week school; dag 2 heb ik haar knuffel in de mannentoiletten gevonden, doorweekt en niet van water.

Vandaag nog ligt er een stapel van 5 kinderen voor de tafel van mevrouw de opvang: toen zij niet reageerde heb ik er dan maar de nummer 6 onderuit gehaald. Brillenjongen die regelmatig onderaan ligt.

Nu: toen had ik het gehad, ik dus naar meneer Directeur (die het de laatste tijd op een lopen zet als hij me ziet) Meneer Directeur was in bespreking met twee dames. Ik viel maar meteen met de deur in huis en dat viel goed mee! De dames in kwestie -sociaal assistenten van de stad- hadden net de laatste verwittiging gegeven aan mevrouw de opvang. Toen ze mevrouw daarna nog eens met zijn drieën een écht allerlaatste opmerking gaven, haalde ik 3 kleuters uit een strop van de kerstslinger.

De jeugd van tegenwoordig. t Is niet meer wat het is geweest!